Duimen

Duimen is een natuurlijke reflex voor baby's en jonge kinderen. Het kan hen een gevoel van veiligheid en troost geven. Hoewel het op jonge leeftijd meestal geen problemen veroorzaakt voor het melkgebit, kan langdurig en intensief duimzuigen wel schadelijke gevolgen hebben. 

Mogelijke gevolgen van duimen op latere leeftijd:

• Vervorming van het gebit en de kaak: Door de constante druk van de duim kunnen de tanden en kaken van een kind vervormen. Dit kan leiden tot een overbeet (waarbij de boventanden ver naar voren staan) of een 'open beet' (een gat tussen de boven- en ondertanden). Dit kan een beugel op latere leeftijd noodzakelijk maken.

• Spraakproblemen: De verkeerde stand van de tanden en een afwijkende tonghouding kunnen leiden tot spraakproblemen, zoals slissen.

• Mondademhaling: Duimzuigen kan de gewoonte van mondademhaling versterken, wat kan leiden tot een droge mond, verhoogde kans op gaatjes en verkoudheden of oorontstekingen.

• Slikproblemen: Een lage tongligging, vaak geassocieerd met duimzuigen, kan slikproblemen veroorzaken.

Wanneer wordt duimen schadelijk?

Duimen wordt vooral schadelijk als het doorgaat terwijl de blijvende tanden doorkomen (rond de leeftijd van 6 jaar). Het is daarom aan te raden om kinderen zo vroeg mogelijk te laten stoppen met duimen, bij voorkeur rond de leeftijd van twee jaar.

Duimen afleren:

Het afleren van duimen kan lastig zijn, maar er zijn verschillende methoden die kunnen helpen:

• Vervangende troost bieden: Bied je kind alternatieven voor de duim, zoals een knuffel of een fopspeen. Een fopspeen is over het algemeen gemakkelijker af te leren dan duimzuigen.

• Positieve aanpak: Beloon je kind wanneer het lukt om niet te duimen. Maak er een positieve ervaring van, bijvoorbeeld door samen een beloningskalender te maken.

• Hulpmiddelen: Er zijn verschillende hulpmiddelen beschikbaar, zoals speciale pleisters of vieze nagellakjes, die de gewoonte kunnen doorbreken.

• Professionele hulp: Als het niet lukt om de gewoonte af te leren, kan het raadzaam zijn om de hulp in te schakelen van een tandarts, orthodontist of logopedist. Zij kunnen gerichte adviezen en oefeningen geven.